Verlag 11e ronde: Vlinders op het bord

Voor de verslagjes van de partijen die gisteravond (26 nov.) in de interne competitie zijn gespeeld, maak ik dankbaar gebruik van wat berokkenen daarover hebben opgeschreven. Het lezen daarvan was een bron van grote vreugde. Allereerst waren daar de handschriften: zeer leerzaam. “Laat me zien hoe je schrijft en ik zeg je hoe je schaakt”, zou een conclusie kunnen zijn. Neem Joop. Schrijft rechtop maar zo dat je denkt dat ie het eigenlijk schuin zou willen kunnen. Naarmate het einde van zijn verslag nadert, worden de bedoelingen van het hij wil meedelen steeds onleesbaarder.

Of Chiel. Begint foutloos, begaat in het middenstuk wat slordigheden, maar komt tegen het einde onweerstaanbaar op zetten. En Robbie. Schrijft de eerste regel de letters aan elkaar, gaat dan op losse over, om naar het eind toe de samenhang weer te vinden. Ten slotte Steffen. Een onstuimig handschrift, Knotsen van ff-en, ll-en die hoog de lucht in schieten, de “t” van Albert als een gigantisch matteken geschreven.

Leerzaam is ook wat de scribenten wel of niet meedeelden. Niet iedereen laat het achterste van de tong zien. Welke opening werd gespeeld? Wat was het strijdplan? Wat de strategie? Met wat voor combinatie werd een stuk gewonnen, mat gezet?

We zullen het helaas zelf moeten ervaren.

Bij Eric en Jan kwam een Caro-Kann op het bord. Eric koos voor de “Fantasy variation’: 1. e4, c6 2. d4, d5 3. f3 . Gaat zwart hierop in en opent hij het spel, dan krijgt hij het zwaar te verduren. (Wits Loper gaat naar c4, de f-lijn is geopend, vreselijk allemaal). Ik deed daar niet aan mee, maar Eric bouwde toch wat druk op.

Met mijn briljante 17de zet wist ik de stand weer in evenwicht te krijgen. 6 Zetten later dacht ik Eric tot dameruil te kunnen dwingen, waarna ik goede kansen op remise dacht te hebben. Maar ik bood hem een pion aan. Plan in duigen, stelling ook. Geen remise. Nederlaag.

Robbie meldt ons:
Patrick speelde een opening die ik me niet kon herinneren. Na lang nadenken vond ik de zwakke plek en won toch nog wel mooi na 15 zetten.

Henk kwam tegen Joop beter uit de opening. Zijn stukken stonden actiever en het was een logisch gevolg daarvan dat Henk een pion won. Opeens echter kwam er in het middenspel een kans voor Zwart, toen een nogal gecompliceerde situatie gunstig voor

Joop uitpakte omdat wit geen gebruik gemaakte van zijn sterk opgestelde paarden.
Analyse achteraf leerde dat de stuurlui aan de wal dit keer gelijk hadden: wit had zijn winstkansen laten liggen.

Chiel begon tegen Liedewij zoals altijd met 1. d4 enz. Op de vierde zet maakte Liedwij al een fout en kon Chiel haar Paard pennen. Daarmee won hij een stuk voor een pion. Chiel begon vervolgens zijn stukken te ontwikkelen, Liedewij ging met haar pionnen aan de wandel. Toen Liedewij in het middenspel wat foutjes maakte, kreeg Chiel duidelijk de overhand, ruilde links en rechts wat af en zette haar mat.

Pure poëzie in herfsttinten ontstond in het duel tussen Steffen en Albert.

Steffen zette (de term is van hem) een vlinder met zijn pionnen op de damevleugel,die werd beantwoord met een vlinder van Albert. Iedereen die enigszins in de schaakterminologie is ingewijd, zal nu begrijpen dat de vleugels vastzaten (wat me prettig lijkt voor vlinders) en zo ook het Paard van Albert. Albert nu ondernam een grove aanval op de Koningsvleugel, waarbij hij een Toren ruilde voor een Paard.

Dit zag er dreigend uit, de Koning van Steffen kon, na Dameruil, maar ternauwernood ontsnappen. De vleugels waren in dit strijdgewoel wat losser komen te zitten en Albert begon zijn Paard in stelling te brengen. Omdat een Paard nu eenmaal geen vleugels heeft, kon Steffen zijn twee Torens op de 8ste rij krijgen, waarna het mat zetten van een klem zittende Koning geen probleem was.

Dit was een uiterst leerzame ronde.
Jan R.

Verslag van de partijen uit de interne competitie, ronde 10 - 19 november 2007.

Chiel liet tegen Eric een Loper insluiten. Hij kreeg daar slechts 1 pion voor terug. En met een stuk minder is het lastig spelen, zeker tegen Eric. Chiel bleef nog wel een tijdje doorspelen, maar je kunt nu eenmaal niet elke week een verloren partij redden door je pat te laten zetten. Zeker niet tegen Eric.

Patrick wist in de opening een pion te winnen. Frank kreeg wel wat tegenspel, maar Patrick dacht daar makkelijk het hoofd aan te kunnen bieden.
Vaak is er echter een verschil tussen wat je denkt en wat je doet. In plaats van rustig te verdedigen, op te bouwen en toe te werken naar een beter eindspel, begon hij onrustig en wild te spelen. Toen gaf hij een stuk weg en gaf op.

Jan haalde het Koningsgambiet maar weer eens van stal. Dit was voor Henk onbekend terrein waarop hij al snel verdwaalde. De f-lijn werd geopend, Lopers, Paarden, Torens en de Dame stoven op zijn Koning af en al snel was voor Henk de keus: mat of Dameverlies of opgeven. Hij koos voor het laatste.

Bij Paul en Emile ging het in de opening gelijk op. Maar wat een boeiend gevecht had kunnen worden, kwam aan een voortijdig eind doordat Emile wat zetten verwisselde. Daarbij verloor hij een stuk en vervolgens de partij.

Joop en Steffen speelden een geweigerd Damegambiet met wisselende kansen. Eerst won Joop een pion maar een zet of tien later moest hij die pion weer teruggeven. Op de 27ste zet speelde Steffen een Toren sterk op met de bedoeling te gaan stapelen. Dit vond Joop geen goed idee en hij isoleerde deze vervaarlijke voorpost door er een stuk tussen te zetten. Daarna speelde hij op het goede moment zijn e-pion op en zette de Koningsvleugel van Steffen onder druk. Uiteindelijk werd de geïsoleerde Toren Steffen fataal. Joop ontketende dubbele aanvallen op de koningsvleugel en op de Toren, die tenslotte viel.

Jan R.

Verslag van ronde 9

Het leek deze avond wel een thema-avond. Op veel borden was de vraag: “waar draait het in deze stelling om, om pionwinst of om voorsprong in ontwikkeling?”
Joop probeerde tegen Frank twee ideeën tegelijk uit te voeren. Dat lukte dus niet. Om het vege lijf te redden offerde hij een Loper tegen twee pionnen. Dit was uitstel van executie. Frank drong met twee machtige lopers zijn stelling binnen en daarna kon Joop al snel (en al vroeg) aan de Beerenburg. Elk nadeel hep zun voordeel.
Albert kwam tegen Robbie al snel een stuk achter. Zijn Koning stond ongerocheerd op f8, zijn torens stonden op a8 en h8 te trappelen van ongeduld om in het spel te worden gebracht. Nu leert de praktijk dat zo’n snelle voorsprong vaak tot achteloosheid leidt. Toen Robbie wat al te makkelijk een tweede stuk dacht te winnen, kon Albert via een tussenschaakje het materiële evenwicht herstellen. Positioneel bleef zijn stelling echter een puinhoop en daar maakte Robbie meedogenloos gebruik van.
Henk was ziek geweest, zat onder de medicijnen, had zijn avond niet, en moest tegen Eric. Tegen zo’n opeenstapeling van rampen is geen mens opgewassen. Henk ook niet.
Chiel kwam tegen Patrick een pion voor. De vraag is, als je tegen Patrick speelt, of je daar blij mee moet zijn. Meestal schuilt er dan een lome adder onder het gras die zich behaaglijk in de zon ligt te koesteren en geduldig wacht op het moment dat er prooi langskomt. Zo ook nu. Terwijl Chiel een pion aan het winnen was, zette Patrick zijn stukken op de velden van waaruit ze later hun invloed zouden kunnen gaan uitoefenen. Daarna dreigde Patrick de pion terug te winnen. Chiel verdedigde dit kostbaar kleinood hardnekkig, wat als schaduwkant had dat hij zijn Paarden op velden moest zetten waar hun enige doel nog was het verdedigen van het pionnetje. En Patrick maar opbouwen en ontwikkelen. Jullie voelen het al aankomen: dat liep slecht af voor Chiel.
De spectaculairste partij van de avond was die tussen Emile en Steffen. Het begon Italiaans, maar werd al snel ratatouille. Hun beider motto was kennelijk: “De aanval is de beste verdediging.” Emiel ging voor mat, Steffen pakte de ene pion na de andere. De kansen keerden per keer dat je langskwam. Dan leek Steffen gewonnen te staan, dan weer Emile. Maar steeds wist de een of de ander weer een zet te bedenken waardoor de nederlaag van de ander of de een werd uitgesteld. Het eindigde er mee dat Emile alleen nog een Koning op a2 had en Steffen een King op c4 en een randpion
op a3. Potremise dus. Een afknapper eigenlijk, na al dat vuurwerk. En zo ging het dan ook niet. Steffen had 5 min 38 op zijn klok. Emiel had nog 1 seconde en claimde remise op grond van het feit dat voor de derde keer dezelfde stelling op het bord was gekomen. Omdat niet elke zet juist was genoteerd, was het nog een heel gedoe om met stelligheid te kunnen constateren dat de cruciale stelling pas voor de tweede keer was bereikt. Intussen waren de gemoederen zo hoog opgelopen, dat er niet verder werd gespeeld. Voorlopig beschouw ik de partij maar als afgebroken (in beide betekenissen van het woord).

Jan R.

Verslag interne competitie, ronde 5

Afgelopen maandag was het full house bij Caldo. Maar liefst 12 leden hadden huis en haard en vrouw en kind verlaten om enige uren zwaar denkwerk te verrichten. Dat leverde de volgende resultaten op.
Bij Joop werkte het prettige herfstweer uit als lentekoorts. Hij speelde te snel en onrustig, dus slordig. Dat werd door Albert bekwaam afgestraft. Die kwam twee pionnen voor, wist van de eerste cursusavond nog hoe dat zit met sleutelvelden, en won.
Frank v/dR gaf deze avond voor de afwisseling niets weg en profiteerde van de foutjes van zijn tegenstander, Mathieu in dit geval. Mathieu zat wat te pielen in de buurt van Franks koning, maar Frank liet zich daardoor niet van de wijs brengen en met een paar listige zetten die verdacht veel op een combinatie leken, zette hij Mathieu met behulp van een loper en een Dame mat. Goed gedaan, Frank. Ga zo door. En nu eens zien te winnen van iemand vaan je eigen leeftijd.
Paul wist niet goed raad met de Caro-Kann en kwam al snel een pion achter. Maar een verkeerde zet van mij was voldoende om de kansen te doen keren.
Paul deed de ene krachtzet na de andere, ik moest mijn pion weer inleveren, en toen nog een en nog een en nog een. Winst voor Paul dus.
Patrick speelde met wit tegen Eric. Dat mondde uit in een vrij krankzinnige partij. Alle stukken hielden ze op de achterste rijen, de pionnen werden innig in elkaar geschoven. Eerst stond Eric prima, daarna Patrick. En net op het moment dat het voor de buitenstaander leek dat Patrick mat zou gaan geven, vond Eric een intens gemene manier om met remise te ontsnappen.
Steffen pakte tegen Robbie een pion, maar werd als gevolg van deze hebzucht in de verdediging gedrukt. Met dat verdedigen had hij het zo druk, dat hij wat laat zag dat zijn Dame kon worden ingesloten. Ten koste van een stuk kon hij de ramp nog voorkomen, maar wat later verloor hij zijn Dame toch en dus ook de partij.
Henk en Chiel tenslotte speelden remise. Wat er daar op het bord gebeurde is mij helaas ontgaan. Wel wijst het er op dat we er met Henk niet alleen een plezierige, maar ook een geduchte tegenstander hebben bijgekregen.

Impressie ronde 4

Voor de verliezers was dit een fijne avond. Vaak zit je je een hele avond in het zweet te denken om zo rond een uur of elf een fout te maken. Partij verloren, avond naar de knoppen. Maar deze ronde waren de verliezers vrij snel klaar.

Oom Joop kreeg een lesje Siciliaans van zijn neefje Eric en Chiel en Frank v/d R waren ook al klaar voordat ik wist dat ik ze had ingedeeld.

Mooi is dat. Ben je er even uit geweest, heb je een potje geschaakt en de avond ligt nog voor je open. Pauw en Witteman, nog even het Internet op, wat drinken met wie er in je huis nog op is, eindelijk eens op maandagavond op een normale tijd je bed in, wat een keuzes, wat een avond. Ook de partijen tussen Henk en Max en Jan tegen Steffen waren al voor half elf klaar.

De enigen die tot laat in de avond doorgingen waren Patrick en Paul. Ze raakten in een eindspel verzeild waarin ze allebei 4 pionnen en twee Torens hadden. Paul, met zwart, had twee verbonden vrijpionnen, maar die stonden nog op a7 en b6 Patrick had 1 vrijpion, maar die stond al op d6. Vreselijk ingewikkeld, vreselijk taai. Elk tempo dat je verliest kan fataal zijn. Patrick had iets meer dan drie minuten op zijn klok, Paul iets meer dan 20. Het eind kwam als die ene donderslag. Allebei haalden ze een Dame. Maar Patrick kon met de zijne, op een veld voor zijn Koning, zo schaak geven dat hij tegelijk de Dame van Paul aanviel. Dame van Patrick er af, Koning van Patrick slaat Dame van Paul en komt op het veld waar hij de vrijpion op d6 kan beschermen tegen ongewenste toenaderingspogingen. Bepaald verrassend deze ontknoping. Een analyse van dit eindspel zien wij gaarne tegemoet.

Jan R.

Uitslagen Ronde 4

Eric     – Joop         1 – 0
Patrick  – Paul         1 - 0 
Henk     -  Max         0 – 1
Chiel    -  Frank v.R.  1 - 0
Jan      -  Steffen     1 - 0

Interne competitie, 3de ronde

In deze derde ronde waren Mathieu en Raymond weer eens van de partij. Ze zouden wel vaker willen komen, maar huiswerk en rooster maken hun dat meestal niet mogelijk.
Dit keer hadden ze de volgende ochtend de eerste twee uur vrij en zie, daar waren ze. Maar of ze veel plezier aan deze avond zullen hebben beleefd, betwijfel ik.
Raymond kwam er niet aan te pas tegen Frank v/dR, Mathieu ook niet tegen Albert. Bij deze laatsten was de vraag: “Krijgt Albert hem binnen de tijd mat, of niet?” Wel dus. Met nog een paar seconden op de klok.
Steffen stond tegen Chiel al snel materiaal voor, een Toren geloof ik. Dan moet je kunnen winnen, zou je denken. Maar niet als je tegen Chiel speelt. Dan hep zo’n voordeel vaak een nadeel: dat je toch nog verliest.
De wedstrijd van de avond werd niet die tussen Frank S en Eric. Al snel verdwenen de Dames van het bord, daarna ook twee Lopers en wel zo dat ze met Lopers van ongelijke kleur bleven zitten. En zoals dat schakers die kennis van zake hebben betaamt, kwamen ze remise overeen. Niks doorgaan tegen beter weten in, niks hopen op een foutje van de tegenstander. Wat je door je kennis mist, dat is het Chiel-appeal.
Patrick lijkt dit seizoen 1. e4 met een rustige opzet te beantwoorden om daarna de witte damevleugel te ontwrichten. Toen hem dat niet snel genoeg ging, probeerde Patrick op mijn Koningsvleugel de boel te forceren. Dit had hij niet moeten doen.. Eén krachtzet mijnerzijds en ik had hem aan de rand van de afgrond afgebracht. Bij de uitvoering van die krachtzet ging er iets mis in mijn hand-oog-hersencoördinatie. En wie er in het ravijn donderde, was ik.
Henk en Joop waren in het centrum in een hevig gevecht verwikkeld. Het stond er vol stukken, er dreigde van alles, mij ging het de pet te boven. Zo verging het Henk kennelijk ook, want hij raakte een Paard kwijt.

Uitslagen derde ronde:

Joop    – Henk          1 – 0
Albert  – Mathieu       1 – 0
Steffen – Chiel         0 – 1
Raymond – Frank v.dR    0 – 1
Frank S – Eric          ½ - ½ 
Patrick - Jan           0 - 1

JanR.

1e en 2e ronde interne competitie

De eerste twee ronden voor de interne competitie hebben al een paar opmerkelijke uitslagen opgeleverd.

Zo won Paul van Robbie en Albert van Jan.
Opmerkelijk was ook het gemak waarmee Max zich staande hield tegen Patrick. Als Max niet de Dames afgeruild, maar de zijne gebruikt had om schaak te geven, had hij zelfs voor een sensatie kunnen zorgen: winst op de clubkampioen.
Maar het alleropmerkelijkst is op dit moment de entree van Henk die met twee winstpartijen van start is gegaan. Frank v/dR gaf hem een Dame cadeau en Steffen, die wat zuiniger is, een Paard. Is dit beginners geluk, of dwingt hij dit af? Hebben wij met deze 83-jarige huisschaker een schaaktoerist of het Paard van Troje in huis gehaald? De tijd zal het leren. ’t Is in ieder geval een heel prettig mens. Ik heet hem dan ook van harte welkom.

Jan R.