Nu er negen ronden gespeeld zijn, vallen een paar dingen op. Allereerst: René blijkt een aanwinst. Komt veel en heeft nog niets verloren. Dan: Emile heeft de smaak te pakken en is verassend goed op dreef. Deze laatste ronde versloeg hij Patrick. Waar gaat dit heen, Emile?
Tot slot: Jan bakt er voorlopig weinig van. Na 9 ronden heeft hij nog niets gewonnen en staat hij met 0 punten wat hopeloos onderaan. Misschien helpt het hem als hij wat eerder aan de Beerenburg gaat.
Verslag ronde 8
Albert – René: 0 -1
Na een gelijkopgaande opening, waarbij het centrum zowel door Wit als door Zwart werd opgeëist, wist René in het middenspel de c-lijn te openen. Deze opening resulteerde in pionverlies voor Wit. Bovendien drong een zwarte Toren de witte stelling binnen. Na afruilen door beide zijden moest Wit het afleggen tegen de twee vrijpionnen die zwart had gecreëerd.
Patrick – Fons: 1 – 0
Vanaf de opening was het een spannende partij die redelijk gelijk opging. Door een onnauwkeurigheid in het middenspel verloor Fons een pion en omdat Wit een sterk paard had, kreeg hij hiervoor geen tegenspel. Toen Patrick een Toren en een Dame op de 7de rij kreeg, won hij door middel van een tactische afruil een Loper. Vervolgens kreeg Patrick een vrijpion en al de aandacht van Fons ging uit naar het tegenhouden van dat kleine enge ding. Dit gaf Patrick weer de gelegenheid een Paardvork op de beide Torens van Zwart te realiseren, waarna Fons opgaf.
Emile – Chiel: 1 – 0
Na een Franse opening kreeg Wit al na ± 15 zetten een stelling met aanvalskansen. Zwart gooide echter roet in het eten met een storend Paard, dat een pion en iets later een kwaliteit veroverde. Nu had zwart de beste kansen, maar als gevolg van een niet correcte Loperzet keerden de kansen opnieuw en Wit veroverde eerst de pion en vervolgens de kwaliteit terug. Hierna kreeg Witte een machtige vrijpion op c7, die slechts ten koste van Loperverlies kon worden uitgeschakeld. Toen Zwart vervolgens, in een al verloren stelling, zijn Dame liet instaan, was het over en uit.
Steffen – Paul: 1 - 0
Deze partij zal de geschiedenis ingaan als de SP partij. Zij dankt haar belang aan het feit dat zij aan het brede scala van reeds bestaande openingen een nieuwe heeft toegevoegd.
In het keukentje , waar zowat alle schakers zich ,als ingeblikte sardientjes , bevonden, vroeg Steffen zich af hoe de opening heette die hij en Paul hadden gespeeld. Aanvankelijk werd hiervoor geen naam gevonden , maar toen er iemand ‘’Borderline-opening’’ voorstelde , kreeg dat veel bijval.
Paul begon met een aanval op de f7 pion met Paard en Loper en deze konden dan geruild worden tegen een Toren en een pion. Tijdens de partij kregen S. en P. een discussie erover of dat een goede ruil is. De afloop zou het antwoord geven.
Paul kon de pion op h7 slaan , doordat deze niet gedekt werd door het Paard , dat gepend stond door wits Toren. De g-pion werd ook geslagen , waardoor de verdediging van Steffen geheel weg viel.
Met Lopers en een Paard werd de Dame weggejaagd , waarna Paul de Dame aafruilde , waardoor het gevaar voor Zwart week.
In de eindfase stonden de Koningen recht tegen over elkaar op g1 en g3, waarbij de zwarte Koning op g3 2 witte pionnen in de rug had! De ruimte voor beide Koningen werd daardoor zeer beperkt , waardoor de spanning steeg en voor beide spelers een erop of eronder situatie ontstond . Steffen had hierbij het geluk dat zijn stukken net iets beter stonden en ging er met de winst vandoor.
Jan – Joop
Jan introduceerde in het gesloten Siciliaans op de 6de zet een nieuwtje dat hem meteen een pion kostte en waarmee hij geen geschiedenis zal schrijven. Joop trok hierna voortvarend ten aanval, leverde een Loper in om het initiatief te behouden, joeg de witte Koning zelfs naar e3 en het vrije veld in, maar winnend was dit alles niet. Rond de 23ste zet leek Jan tegenkansen te krijgen, maar ook nu leverde hij weer nodeloos een pion in. In een alles of niets poging offerde hij een Paard en even later ook nog een Toren. Nu stond hij toch echt op het punt geschiedenis te schrijven. Maar helaas: zijn zo artistiek en dodelijk ogende aftrekschaak kon door Joop middels een niet artistieke, maar wel afdoende Dameruil gepareerd worden.
stolberglaan
