Nu er negen ronden gespeeld zijn, vallen een paar dingen op. Allereerst: René blijkt een aanwinst. Komt veel en heeft nog niets verloren. Dan: Emile heeft de smaak te pakken en is verassend goed op dreef. Deze laatste ronde versloeg hij Patrick. Waar gaat dit heen, Emile?
Tot slot: Jan bakt er voorlopig weinig van. Na 9 ronden heeft hij nog niets gewonnen en staat hij met 0 punten wat hopeloos onderaan. Misschien helpt het hem als hij wat eerder aan de Beerenburg gaat.
Verslag ronde 8
Albert – René: 0 -1
Na een gelijkopgaande opening, waarbij het centrum zowel door Wit als door Zwart werd opgeëist, wist René in het middenspel de c-lijn te openen. Deze opening resulteerde in pionverlies voor Wit. Bovendien drong een zwarte Toren de witte stelling binnen. Na afruilen door beide zijden moest Wit het afleggen tegen de twee vrijpionnen die zwart had gecreëerd.
Patrick – Fons: 1 – 0
Vanaf de opening was het een spannende partij die redelijk gelijk opging. Door een onnauwkeurigheid in het middenspel verloor Fons een pion en omdat Wit een sterk paard had, kreeg hij hiervoor geen tegenspel. Toen Patrick een Toren en een Dame op de 7de rij kreeg, won hij door middel van een tactische afruil een Loper. Vervolgens kreeg Patrick een vrijpion en al de aandacht van Fons ging uit naar het tegenhouden van dat kleine enge ding. Dit gaf Patrick weer de gelegenheid een Paardvork op de beide Torens van Zwart te realiseren, waarna Fons opgaf.
Emile – Chiel: 1 – 0
Na een Franse opening kreeg Wit al na ± 15 zetten een stelling met aanvalskansen. Zwart gooide echter roet in het eten met een storend Paard, dat een pion en iets later een kwaliteit veroverde. Nu had zwart de beste kansen, maar als gevolg van een niet correcte Loperzet keerden de kansen opnieuw en Wit veroverde eerst de pion en vervolgens de kwaliteit terug. Hierna kreeg Witte een machtige vrijpion op c7, die slechts ten koste van Loperverlies kon worden uitgeschakeld. Toen Zwart vervolgens, in een al verloren stelling, zijn Dame liet instaan, was het over en uit.
Steffen – Paul: 1 - 0
Deze partij zal de geschiedenis ingaan als de SP partij. Zij dankt haar belang aan het feit dat zij aan het brede scala van reeds bestaande openingen een nieuwe heeft toegevoegd.
In het keukentje , waar zowat alle schakers zich ,als ingeblikte sardientjes , bevonden, vroeg Steffen zich af hoe de opening heette die hij en Paul hadden gespeeld. Aanvankelijk werd hiervoor geen naam gevonden , maar toen er iemand ‘’Borderline-opening’’ voorstelde , kreeg dat veel bijval.
Paul begon met een aanval op de f7 pion met Paard en Loper en deze konden dan geruild worden tegen een Toren en een pion. Tijdens de partij kregen S. en P. een discussie erover of dat een goede ruil is. De afloop zou het antwoord geven.
Paul kon de pion op h7 slaan , doordat deze niet gedekt werd door het Paard , dat gepend stond door wits Toren. De g-pion werd ook geslagen , waardoor de verdediging van Steffen geheel weg viel.
Met Lopers en een Paard werd de Dame weggejaagd , waarna Paul de Dame aafruilde , waardoor het gevaar voor Zwart week.
In de eindfase stonden de Koningen recht tegen over elkaar op g1 en g3, waarbij de zwarte Koning op g3 2 witte pionnen in de rug had! De ruimte voor beide Koningen werd daardoor zeer beperkt , waardoor de spanning steeg en voor beide spelers een erop of eronder situatie ontstond . Steffen had hierbij het geluk dat zijn stukken net iets beter stonden en ging er met de winst vandoor.
Jan – Joop
Jan introduceerde in het gesloten Siciliaans op de 6de zet een nieuwtje dat hem meteen een pion kostte en waarmee hij geen geschiedenis zal schrijven. Joop trok hierna voortvarend ten aanval, leverde een Loper in om het initiatief te behouden, joeg de witte Koning zelfs naar e3 en het vrije veld in, maar winnend was dit alles niet. Rond de 23ste zet leek Jan tegenkansen te krijgen, maar ook nu leverde hij weer nodeloos een pion in. In een alles of niets poging offerde hij een Paard en even later ook nog een Toren. Nu stond hij toch echt op het punt geschiedenis te schrijven. Maar helaas: zijn zo artistiek en dodelijk ogende aftrekschaak kon door Joop middels een niet artistieke, maar wel afdoende Dameruil gepareerd worden.
stolberglaan
Verslag ronde 4
Chiel kwam tegen Robbie een pion achter. Dat had nog niet beslissend hoeven te zijn, als hij vervolgens niet een Paard had weggegeven. Dat deed hij dus wel en dat was dus beslissend.
Albert en Jan Willem hielden de stellingen lang in evenwicht. Maar toen Jan Willem met f6 zijn stelling opende voor Alberts zwarte Loper, kwam de hele witte krijgsmacht er achteraan en mat volgde snel.
FrankvdR trof Patrick. Daar trof hij het niet mee. Patrick drong/dwong de witte stukken naar velden waar zij een vorkje mogelijk maakten een dat kostte Frank een stuk. Lang spartelde hij nog tegen, maar het eindigde met een fraai mat.
Joop trok tegen Steffen vanaf acquit ten aanval. maar, zoals dat wel vaker met hem het geval is, op het moment suprême durfde hij niet door te drukken. Steffen wist de c-lijn te openen, rukte daar met zijn pion op naar c4, wist ook nog een Toren onaantastbaar de stelling van Joop binnen te laten dringen en rolde vervolgens bekwaam die stelling op.
De partij van de avond was die tussen Paul en René. Geen van de twee is dol op verdedigen, dus kozen beiden de aanval. De vraag was dus welke de dooorslag zou geven. Op het antwoord moesten we lang wachten. Eerst leek René de beste papieren te hebben. Maar Paul wist koelbloedig onheil te voorkomen en nam de aanval over. Veel tijd hadden ze toen niet meer. René gooide in een alles of niets poging ook de twee pionnen die voor zijn Koning stonden in de strijd, de Dame van Paul kwam binnen, Paul overzag, waarschijnlijk, een winnende voortzetting en de kansen leken weer te keren in het voordeel van René. Maar weer kwam Paul terug en met nog ongeveer een halve minuut op de klok vond René dat hij op moest geven. Dit maakte hij dus kenbaar. De ontknoping die hierop volgde, kunnen we zonder meer uniek en hoogst dramatisch noemen. Paul sloeg het aanbod tot capitulatie af, wilde, kennelijk, schakend deze bloedstollende partij afmaken, maar maakte, even de concentratie kwijt, meteen zo’n blunder dat hij kon opgeven. Ongelooflijk.
Albert en Jan Willem hielden de stellingen lang in evenwicht. Maar toen Jan Willem met f6 zijn stelling opende voor Alberts zwarte Loper, kwam de hele witte krijgsmacht er achteraan en mat volgde snel.
FrankvdR trof Patrick. Daar trof hij het niet mee. Patrick drong/dwong de witte stukken naar velden waar zij een vorkje mogelijk maakten een dat kostte Frank een stuk. Lang spartelde hij nog tegen, maar het eindigde met een fraai mat.
Joop trok tegen Steffen vanaf acquit ten aanval. maar, zoals dat wel vaker met hem het geval is, op het moment suprême durfde hij niet door te drukken. Steffen wist de c-lijn te openen, rukte daar met zijn pion op naar c4, wist ook nog een Toren onaantastbaar de stelling van Joop binnen te laten dringen en rolde vervolgens bekwaam die stelling op.
De partij van de avond was die tussen Paul en René. Geen van de twee is dol op verdedigen, dus kozen beiden de aanval. De vraag was dus welke de dooorslag zou geven. Op het antwoord moesten we lang wachten. Eerst leek René de beste papieren te hebben. Maar Paul wist koelbloedig onheil te voorkomen en nam de aanval over. Veel tijd hadden ze toen niet meer. René gooide in een alles of niets poging ook de twee pionnen die voor zijn Koning stonden in de strijd, de Dame van Paul kwam binnen, Paul overzag, waarschijnlijk, een winnende voortzetting en de kansen leken weer te keren in het voordeel van René. Maar weer kwam Paul terug en met nog ongeveer een halve minuut op de klok vond René dat hij op moest geven. Dit maakte hij dus kenbaar. De ontknoping die hierop volgde, kunnen we zonder meer uniek en hoogst dramatisch noemen. Paul sloeg het aanbod tot capitulatie af, wilde, kennelijk, schakend deze bloedstollende partij afmaken, maar maakte, even de concentratie kwijt, meteen zo’n blunder dat hij kon opgeven. Ongelooflijk.
2e en 3e ronde interne competitie
Ook in de derde ronde zette FrankvdR zijn onstuitbare opmars voort. Liet hij in de eerste ronde tegen Fons nog drie keer de winst aan zijn neus voorbijgaan, in de tweede ronde kende hij geen pardon en versloeg Jan-Willem. Mocht iemand gedacht hebben dat deze winst het gevolg was van een vergissing van JW in zijn voordeel, dan had ie het mis. In de derde moest Steffen, met wit toch altijd een geduchte tegenstander, eraan geloven. En zo heeft Frank nu, na drie ronden, al meer partijen gewonnen als vorig jaar in het hele seizoen. Kennelijk heeft hij in de vakantie ergens het licht gezien. We zullen hem serieus moeten gaan nemen.
Chiel is weer helemaal Chiel en sprokkelt zijn punten bij elkaar zoals alleen hij dat kan. Neem nou zijn partij tegen Patrick uit de derde ronde. Heeft ie alleen nog zijn Koning en Patrick een Toren + een handvol pionnen. Geeft Chiel op? Nee, hij speelt door, want Patrick heeft nog maar een seconde of 50 op zijn klok. En zie, als Patrick nog 42 seconden op de klok heeft, krijgt Chiel gelijk, want hij wordt pat gezet. Zuur voor Patrick, maar wat een lol voor Chiel.
Van de nieuwkomers beleefde René aanmerkelijk meer plezier aan zijn eerste speelavond dan Jan Willem. Tegen Jan kwam hij vrij beroerd uit de opening. Maar toen die voor artisticiteit koos in plaats van voor de botte bijl, kon René het initiatief overnemen en daarna was er geen houden meer aan. Jan werd hardhandig weggecombinneerd en boekte zijn derde nul. René boekte zijn eerste overwinning.
Uitslagen
Ronde 2:
Ronde 3
Chiel is weer helemaal Chiel en sprokkelt zijn punten bij elkaar zoals alleen hij dat kan. Neem nou zijn partij tegen Patrick uit de derde ronde. Heeft ie alleen nog zijn Koning en Patrick een Toren + een handvol pionnen. Geeft Chiel op? Nee, hij speelt door, want Patrick heeft nog maar een seconde of 50 op zijn klok. En zie, als Patrick nog 42 seconden op de klok heeft, krijgt Chiel gelijk, want hij wordt pat gezet. Zuur voor Patrick, maar wat een lol voor Chiel.
Van de nieuwkomers beleefde René aanmerkelijk meer plezier aan zijn eerste speelavond dan Jan Willem. Tegen Jan kwam hij vrij beroerd uit de opening. Maar toen die voor artisticiteit koos in plaats van voor de botte bijl, kon René het initiatief overnemen en daarna was er geen houden meer aan. Jan werd hardhandig weggecombinneerd en boekte zijn derde nul. René boekte zijn eerste overwinning.
Uitslagen
Ronde 2:
Robbie – Jan 1 - 0
Emile – Albert 1 - 0
Jan W – FrankvdR 0 – 1
Fons – Joop 0 – 1
Chiel – Steffen 1 – 0
Patrick – Paul 1 - 0
Ronde 3
Frank S – Joop 1 - 0
Chiel – Patrick ½ - ½
Paul – Robbie 0 - 1
Steffen – FrankvdR 0 - 1
Emile – Fons 1 - 0
Jan – René 0 – 1
Albert oneven
Interne competitie.
Dit nieuwe seizoen zijn we niet begonnen met de algemene ledenvergadering, maar meteen met schaken. Dat blijkt ook wel wat te hebben. De hoofden zijn nog fris en zitten vol met herinneringen aan wijde horizonten en zonovergoten hoogvlakten. En starend naar bord en stukken, peinzend over de complicaties van de stelling, verrukt over de onbegrensde mogelijkheden die het schaakspel biedt, namen in sommige hoofden die zoete herinneringen de vorm van fantastische visioenen aan.
Dit leidde tot de volgende uitslagen.
Interne competitie, ronde 1.
Maar wat er achter deze eenvoudige cijfers verborgen gaat!
Verslag 1ste ronde.
Frank vdR koos meteen voor de aanval en drong met veel stukken de stelling van Fons binnen. Iets minder had ook gekund, want nu kon Fons er met een eenvoudige pionzet twee aanvallen. Loper weg, aanval weg. Daarna wisselden de kansen voortdurend. Dan stond Fons weer op winst, dan Frank. Dit ging zo door tot Frank materieel zo veel voor stond, dat verliezen nu toch onmogelijk leek. Maar voor het onmogelijke draait Frank zijn hand niet om. En dus won Fons.
Joop speelde tegen Chiel als een duivel zijn geliefde Damegambiet en kwam geweldig uit de opening met een pion voor. Maar ja, dan sta je beter en wat dan? En terwijl Joop het spoor wat uit het oog verloor, raakte Chiel op dreef. Hij won de pion terug en haalde de angel uit de stelling van Joop. En net toen de neutrale toeschouwer dacht: “Jammer Joop, daar ga je weer”, bood Chiel remise aan. Moest hij vroeg op? Was hij opgelucht dat ie de dreigende nul had weten te voorkomen. Is Chiel een altruïst? (En zo ja, waarom dan nooit tegen mij?J.R). Hoe dit ook zij, Joop accepteerde dit aanbod gretig.
Jan offerde, in een opening die vroeger “het Russisch” werd genoemd, op de 4de zet een Paard tegen Paul door in te slaan op f7. Hij kreeg daar twee pionnen, een voorsprong in ontwikkeling en aardige aanvalskansen voor terug.
Na 15 zetten stond Pauls verdediging op instorten. Paul had zich dan ook niet zo met zijn verdediging beziggehouden, maar met het geniepig opzetten van een tegenaanval.
Omdat hij aanmerkelijk sterker aanviel dan Jan zich verdedigde, ging de winst dus naar Paul.
Steffen en Emile gingen er in hun partij, die aanvankelijk nog wel iets op Siciliaans leek, vol tegen aan. Complicaties werden niet geschuwd, integendeel, het leek er eerder op of ze er alleen maar waren om ze nog gecompliceerder te maken. Enige duidelijkheid leek er te komen toen Emile na lang nadenken uit 15 minuten gepieker de verkeerde conclusie trok en een Loper weggaf. Hij kreeg hier wel twee pionnen voor terug. Kon Steffen hiervan profiteren? Niet echt. Toen de twee pionnen van Emile 2 vrijpionnen werden, werd het weer knap ingewikkeld, terwijl voor beiden de tijd begon te dringen. Steffen bleek hiertegen het best bestand. Hij plaatste een paardvork en won een Toren en de partij.
Bij Robbie en de andere Frank ging het lange tijd gelijk op. Toen de meeste stukken al van het bord waren, werden ook nog de laatste Torens geruild. Robbie hield een Paard over en 6 pionnen, Frank een Loper en 6 pionnen.
Zo’n materiaalverhouding is voor de liefhebber altijd interessant. Wat zal sterker blijken, Paard of Loper? Omdat de pionnen verdeeld op de twee vleugels stonden, leek de Loper van Frank een klein plusje te betekenen. Hierbij kwam even later nog een witte Koning die door de Loper afgesneden werd van het slagveld. Dit tweede plusje vormde uiteindelijk de doorslag in een pionnen-doorbraak op de damevleugel.
Het eindspel met de analyse volgt binnenkort.
Jan R.
Dit leidde tot de volgende uitslagen.
Interne competitie, ronde 1.
Frank vdR – Fons 0 – 1
Steffen – Emile 1 – 0
Joop – Chiel ½ - ½
Robbie – Frank S 0 – 1
Jan – Paul 0 – 1
Maar wat er achter deze eenvoudige cijfers verborgen gaat!
Verslag 1ste ronde.
Frank vdR koos meteen voor de aanval en drong met veel stukken de stelling van Fons binnen. Iets minder had ook gekund, want nu kon Fons er met een eenvoudige pionzet twee aanvallen. Loper weg, aanval weg. Daarna wisselden de kansen voortdurend. Dan stond Fons weer op winst, dan Frank. Dit ging zo door tot Frank materieel zo veel voor stond, dat verliezen nu toch onmogelijk leek. Maar voor het onmogelijke draait Frank zijn hand niet om. En dus won Fons.
Joop speelde tegen Chiel als een duivel zijn geliefde Damegambiet en kwam geweldig uit de opening met een pion voor. Maar ja, dan sta je beter en wat dan? En terwijl Joop het spoor wat uit het oog verloor, raakte Chiel op dreef. Hij won de pion terug en haalde de angel uit de stelling van Joop. En net toen de neutrale toeschouwer dacht: “Jammer Joop, daar ga je weer”, bood Chiel remise aan. Moest hij vroeg op? Was hij opgelucht dat ie de dreigende nul had weten te voorkomen. Is Chiel een altruïst? (En zo ja, waarom dan nooit tegen mij?J.R). Hoe dit ook zij, Joop accepteerde dit aanbod gretig.
Jan offerde, in een opening die vroeger “het Russisch” werd genoemd, op de 4de zet een Paard tegen Paul door in te slaan op f7. Hij kreeg daar twee pionnen, een voorsprong in ontwikkeling en aardige aanvalskansen voor terug.
Na 15 zetten stond Pauls verdediging op instorten. Paul had zich dan ook niet zo met zijn verdediging beziggehouden, maar met het geniepig opzetten van een tegenaanval.
Omdat hij aanmerkelijk sterker aanviel dan Jan zich verdedigde, ging de winst dus naar Paul.
Steffen en Emile gingen er in hun partij, die aanvankelijk nog wel iets op Siciliaans leek, vol tegen aan. Complicaties werden niet geschuwd, integendeel, het leek er eerder op of ze er alleen maar waren om ze nog gecompliceerder te maken. Enige duidelijkheid leek er te komen toen Emile na lang nadenken uit 15 minuten gepieker de verkeerde conclusie trok en een Loper weggaf. Hij kreeg hier wel twee pionnen voor terug. Kon Steffen hiervan profiteren? Niet echt. Toen de twee pionnen van Emile 2 vrijpionnen werden, werd het weer knap ingewikkeld, terwijl voor beiden de tijd begon te dringen. Steffen bleek hiertegen het best bestand. Hij plaatste een paardvork en won een Toren en de partij.
Bij Robbie en de andere Frank ging het lange tijd gelijk op. Toen de meeste stukken al van het bord waren, werden ook nog de laatste Torens geruild. Robbie hield een Paard over en 6 pionnen, Frank een Loper en 6 pionnen.
Zo’n materiaalverhouding is voor de liefhebber altijd interessant. Wat zal sterker blijken, Paard of Loper? Omdat de pionnen verdeeld op de twee vleugels stonden, leek de Loper van Frank een klein plusje te betekenen. Hierbij kwam even later nog een witte Koning die door de Loper afgesneden werd van het slagveld. Dit tweede plusje vormde uiteindelijk de doorslag in een pionnen-doorbraak op de damevleugel.
Het eindspel met de analyse volgt binnenkort.
Jan R.
Ronde 22
Op maandag 28 april was de schrijver dezes geheel vrijwillig de oneven speler en om deze avond toch een gedenkwaardig tintje te geven besloot hij een emotioneel verslag te maken van alle partijen...
De partij Patrick-Robbie begint laat (eerst koffie en zo) en rustig. Patrick speelt het op zijn Patricks met d4, Lg5 en Pe2: strategisch ondoorzichtig maar onberispelijk. Na een tijdje begint het interessant te worden. Robbie maalt niet teveel over de koningsaanval die over hem heen komt en trekt zelf ten strijde op de damevleugel. Robbie overziet een taktische wending. Patrick niet: Lxh6!
Nu staat Robbie toch echt verloren. Patrick blijft taktisch alert en komt 3 pionnen voor. Robbie vecht voor wat ie waard is en zoekt aktiviteit voor zijn stukken. Hij geeft nog een extra pion voor wat initiatief.
Aiaiai, Patrick geeft een paardvork op twee torens. Nu staat ie een kwal en 3 pionnen voor. Even later is echter toch het onmogelijke gebeurd: de tijdnood van Patrick en de vasthoudendheid van Robbie leiden tot een remise!
Liedewij-Frank begint ook uiterst ontspannen. Eerst wordt er voor cola en koffie gezorgd, voordat de strijd losbarst. Relaxed hoor.
Er komt en e4-e5-Lc4 stelling op het bord en Frank wijkt af met het duivelse Ph6 en Liedewij gaat, zoals het hoort, compromisloos in de aanval.
Ze mist met Pg5 het waarschijnlijk betere Lxh6 maar krijgt toch een hele coole stelling. Frank geeft een stuk weg! Zal Liedewij het zien?? Ze denkt wel erg lang na...
Och och, verkeerde beslissing van Liedewij, en nu Frank weer, aiai wat een rare partij. Houd de eer van de familie hoog Liedewij en PAK dat stuk!
Ok... een stuk voor. Nu nog winnen. Mmm Lxf7+ (hahaha creatief hoor). Nog steeds goed. Liedewij wikkelt af naar een eindspel met een pion meer en goede stelling.
Liedewij begint ineens volgens het boekje te spelen. Zien wij hier een reincarnatie van Fischer? Dit is het eerste echte eindspel van haar. Wij zijn benieuwd. Al zettenlang speelt ze voorbeeldig: Frank kan eigenlijk geen zinnige zet meer doen. De witte pionnen komen als op hol geslagen koeien naar voren...
"Takeback?" hoor ik Liedewij ineens zeggen AAAAAAAAAAAARRGH! "Takeback" is een soms gebruikt commando bij het online schaak: het terugnemen van een slechte zet. Een slechte gewoonte.
Frank is zo lief de takeback te accepteren. Liedewij kan nu onmogelijk meer verliezen. Ze staat een toren voor.
Een tweede takeback wordt OOK geaccepteerd! Driewerf hoera voor Frank van der Rijst! Nog een kwartier dan komt de vader (ophaaldienst) van Liedewij... En ze hebben bij elkaar nog meer dan een uur bedenktijd. Wat gaat er gebeuren? Liedje gaat een dame halen, o nee Frank laat zicht matzetten! Over en sluiten.
Voor de nieuwsgierigen volgt hier de integrale partij:
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lc4 Ph6 4. d4 exd4 5. Pg5
Pe5 6. Dxd4 Le7 7. Lf4 O-O 8. Lxe5 Lf6 9. Lxf7+ Pxf7 10. Lxf6 Dxf6 11. Dxf6
gxf6 12. Pxf7 Kxf7 13. Pc3 Ke7 14. O-O-O b6 15. The1 Lb7 16. f3 c6 17. g4 b5
18. b4 Tc8 19. a4 bxa4 20. Pxa4 Tce8 21. Pc5 Lc8 22. Td6 Kf7 23. f4 Kg6 24. h4
h5 25. f5+ Kf7 26. g5 fxg5 27. f6
{Hier kwam eerst Tf6, maar de takeback werd geaccepteerd} gxh4 28. fxe7 Kxe7 29.
e5 Tg8 30. Pe4 {Hier werd een tweede takeback (e6) georganiseerd} Tg4 31. Pf6
Txb4 32. Tf1 Tb5 33. Pg8+ Kd8 34. e6 h3 35. e7+ Ke8 36. Tf8#
Paul-Henk is zinderend scherp. Er komt een stelling op het bord die we bij een training van Rick Lahaye hebben behandeld. Zijn ze zich hiervan bewust? Een paardoffer op f7 en vervolgens een zwarte koning op e6 die meehelpt in de verdediging. Henk pakt er nog een extra pionnetje bij. Gaat die koning het overleven, zo eenzaam en alleen in het centrum van het bord? Ruilt Paul niet wat teveel stukken af? O mijn god, Henk geeft zijn dame weg.
Steffen-Albert wordt een partij van zeeslang-achtige lengte. Albert laat op b7 inslaan. Is dat bewust? Steffen heeft dus een pion meer en ruilt vrolijk zoveel mogelijk af.
Op een gegeven moment zegt Steffen: "Het is geen sjoelen". Wij laten de lezer raden wat hij hiermee bedoelde. Steffen komt goed te staan en snoept nog een pionnetje erbij, om hem even later weer terug te geven, per ongeluk dus. En Albert grijpt wat initiatief! Creatief spel, maar of het genoeg is, dat blijft de vraag.
Albert blijft pionnen aanvallen, maar desondanks verschijnt er zo'n ding op b7. Symbolisch hoor: hetzelfde veld als waar Steffen in het begin van de partij een zwarte pion snaaide.
Ik meende een winst te zien voor Steffen... Albert wint een pion en denkt mat te kunnen geven. Dat blijkt echter een hallucinatie. Het staat gelijk nu en het is een razend spannende partij aan het worden! Nog steeds staat daar die witte pion op b7. Albert verovert even later echter de witte lastpost. Dat lijkt een psychologische overwinning. Wat is schaken toch moeilijk.
Albert komt nu zelfs een pion voor en er staat een afzichtelijk moeilijk eindspel op het bord. AAAARGH! Albert geeft zijn pion weer weg en na nog wat complicaties resteert een remise eindspel dat ook werkelijk remise wordt. Een waardig einde van een leuke partij.
Omdat Paul en Henk redelijk snel klaar waren (door dat dame-debacle) kon uw verslaggever ook zelf nog wat rapidschaken. Houd Henk trouwens goed in de gaten: ik tipte hem toch eens te proberen wat aanvallender te spelen en dat lijkt zijn vruchten af te werpen.
Eric Langedijk
De partij Patrick-Robbie begint laat (eerst koffie en zo) en rustig. Patrick speelt het op zijn Patricks met d4, Lg5 en Pe2: strategisch ondoorzichtig maar onberispelijk. Na een tijdje begint het interessant te worden. Robbie maalt niet teveel over de koningsaanval die over hem heen komt en trekt zelf ten strijde op de damevleugel. Robbie overziet een taktische wending. Patrick niet: Lxh6!
Nu staat Robbie toch echt verloren. Patrick blijft taktisch alert en komt 3 pionnen voor. Robbie vecht voor wat ie waard is en zoekt aktiviteit voor zijn stukken. Hij geeft nog een extra pion voor wat initiatief.
Aiaiai, Patrick geeft een paardvork op twee torens. Nu staat ie een kwal en 3 pionnen voor. Even later is echter toch het onmogelijke gebeurd: de tijdnood van Patrick en de vasthoudendheid van Robbie leiden tot een remise!
Liedewij-Frank begint ook uiterst ontspannen. Eerst wordt er voor cola en koffie gezorgd, voordat de strijd losbarst. Relaxed hoor.
Er komt en e4-e5-Lc4 stelling op het bord en Frank wijkt af met het duivelse Ph6 en Liedewij gaat, zoals het hoort, compromisloos in de aanval.
Ze mist met Pg5 het waarschijnlijk betere Lxh6 maar krijgt toch een hele coole stelling. Frank geeft een stuk weg! Zal Liedewij het zien?? Ze denkt wel erg lang na...
Och och, verkeerde beslissing van Liedewij, en nu Frank weer, aiai wat een rare partij. Houd de eer van de familie hoog Liedewij en PAK dat stuk!
Ok... een stuk voor. Nu nog winnen. Mmm Lxf7+ (hahaha creatief hoor). Nog steeds goed. Liedewij wikkelt af naar een eindspel met een pion meer en goede stelling.
Liedewij begint ineens volgens het boekje te spelen. Zien wij hier een reincarnatie van Fischer? Dit is het eerste echte eindspel van haar. Wij zijn benieuwd. Al zettenlang speelt ze voorbeeldig: Frank kan eigenlijk geen zinnige zet meer doen. De witte pionnen komen als op hol geslagen koeien naar voren...
"Takeback?" hoor ik Liedewij ineens zeggen AAAAAAAAAAAARRGH! "Takeback" is een soms gebruikt commando bij het online schaak: het terugnemen van een slechte zet. Een slechte gewoonte.
Frank is zo lief de takeback te accepteren. Liedewij kan nu onmogelijk meer verliezen. Ze staat een toren voor.
Een tweede takeback wordt OOK geaccepteerd! Driewerf hoera voor Frank van der Rijst! Nog een kwartier dan komt de vader (ophaaldienst) van Liedewij... En ze hebben bij elkaar nog meer dan een uur bedenktijd. Wat gaat er gebeuren? Liedje gaat een dame halen, o nee Frank laat zicht matzetten! Over en sluiten.
Voor de nieuwsgierigen volgt hier de integrale partij:
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lc4 Ph6 4. d4 exd4 5. Pg5
Pe5 6. Dxd4 Le7 7. Lf4 O-O 8. Lxe5 Lf6 9. Lxf7+ Pxf7 10. Lxf6 Dxf6 11. Dxf6
gxf6 12. Pxf7 Kxf7 13. Pc3 Ke7 14. O-O-O b6 15. The1 Lb7 16. f3 c6 17. g4 b5
18. b4 Tc8 19. a4 bxa4 20. Pxa4 Tce8 21. Pc5 Lc8 22. Td6 Kf7 23. f4 Kg6 24. h4
h5 25. f5+ Kf7 26. g5 fxg5 27. f6
{Hier kwam eerst Tf6, maar de takeback werd geaccepteerd} gxh4 28. fxe7 Kxe7 29.
e5 Tg8 30. Pe4 {Hier werd een tweede takeback (e6) georganiseerd} Tg4 31. Pf6
Txb4 32. Tf1 Tb5 33. Pg8+ Kd8 34. e6 h3 35. e7+ Ke8 36. Tf8#
Paul-Henk is zinderend scherp. Er komt een stelling op het bord die we bij een training van Rick Lahaye hebben behandeld. Zijn ze zich hiervan bewust? Een paardoffer op f7 en vervolgens een zwarte koning op e6 die meehelpt in de verdediging. Henk pakt er nog een extra pionnetje bij. Gaat die koning het overleven, zo eenzaam en alleen in het centrum van het bord? Ruilt Paul niet wat teveel stukken af? O mijn god, Henk geeft zijn dame weg.
Steffen-Albert wordt een partij van zeeslang-achtige lengte. Albert laat op b7 inslaan. Is dat bewust? Steffen heeft dus een pion meer en ruilt vrolijk zoveel mogelijk af.
Op een gegeven moment zegt Steffen: "Het is geen sjoelen". Wij laten de lezer raden wat hij hiermee bedoelde. Steffen komt goed te staan en snoept nog een pionnetje erbij, om hem even later weer terug te geven, per ongeluk dus. En Albert grijpt wat initiatief! Creatief spel, maar of het genoeg is, dat blijft de vraag.
Albert blijft pionnen aanvallen, maar desondanks verschijnt er zo'n ding op b7. Symbolisch hoor: hetzelfde veld als waar Steffen in het begin van de partij een zwarte pion snaaide.
Ik meende een winst te zien voor Steffen... Albert wint een pion en denkt mat te kunnen geven. Dat blijkt echter een hallucinatie. Het staat gelijk nu en het is een razend spannende partij aan het worden! Nog steeds staat daar die witte pion op b7. Albert verovert even later echter de witte lastpost. Dat lijkt een psychologische overwinning. Wat is schaken toch moeilijk.
Albert komt nu zelfs een pion voor en er staat een afzichtelijk moeilijk eindspel op het bord. AAAARGH! Albert geeft zijn pion weer weg en na nog wat complicaties resteert een remise eindspel dat ook werkelijk remise wordt. Een waardig einde van een leuke partij.
Omdat Paul en Henk redelijk snel klaar waren (door dat dame-debacle) kon uw verslaggever ook zelf nog wat rapidschaken. Houd Henk trouwens goed in de gaten: ik tipte hem toch eens te proberen wat aanvallender te spelen en dat lijkt zijn vruchten af te werpen.
Eric Langedijk
Interne competitie 21e en 22e ronde.
Als de lente begint, is het eind van de interne competitie in zicht. De lente is begonnen en het eind van de interne competitie is in zicht. Wat duidelijk is, is dat Eric al kampioen is. Ik kan mij van de afgelopen 10 jaar niet herinneren dat iemand dat met zo’n voorsprong werd. Gefeliciteerd, al vast, Eric. Verder lijkt aan de onstuitbare opmars van Henk een einde te zijn gekomen. Dat is niet het geval met de vrije val van Jan. Opmerkelijk is de opmars van Robbie en vooral die van Paul, die in het algemeen klassement Patrick voorbijgegaan is en nu tweede staat.
Uitslagen
Ronde 21
Jan R.
Voor de na de 22e ronde zie hier>>
Uitslagen
Ronde 21
Eric – Henk 1 – 0
Robbie – Jan 1 – 0
Frank v/dR – Chiel 0 – 1
Albert – Liedewij 1 – 0
Paul oneven
Ronde 22
Steffen – Albert ½ - ½
Liedewij – Frank v/dR 1 - 0
Patrick – Robbie ½ - ½
Henk – Paul 0 - 1
Eric oneven
Jan R.
Voor de na de 22e ronde zie hier>>
Winterslaap doet wonderen
Tussen de Osbowedstrijden door werd er ook voor de interne competitie gespeeld.
Verheugend daarbij is de terugkeer van Fons Leferink. Wegens werk en andere privé-omstandigheden zag hij zich enkele jaren geleden genoodzaakt zijn lidmaatschap op te zeggen. Een paar weken geleden kwam hij weer eens kijken en afgelopen maandag kwam hij weer eens schaken. De komende weken is hij met vakantie, maar in mei is hij weer van de partij. En dat is om twee redenen mooi. Ten eerste natuurlijk omdat Fons altijd een plezierig en enthousiast lid is geweest. In de tweede plaats is hij het eerste van de 4 á 5 leden die we er bij moeten hebben om van het recht op promotie gebruik te kunnen maken dat het kampioenschap van ons eerste ons biedt.
Kijken we naar de uitslagen van ronde 17 en 18, dan vallen er een paar op. Liedewij bleek, ondanks haar veelbelovende resultaten bij de laatste speelavond van het rapidtoernooi tegen Jan en Joop, niet opgewassen tegen de tomeloze aanvalsdrift van Frank vdR. Joop ontpopt zich als een ware interne competitietijger en won voor de tweede keer dit seizoen van Jan. Maar het opvallendst zijn de overwinningen Henk, onze 83jarige huisschaker uit Drempt. Voor de kerst deed hij het aardig, daarna moest hij om gezondheidsreden enkele weken rust nemen. Die rust heeft hem kennelijk goed gedaan. Sinds zijn terugkeer heeft hij nog geen partij verloren. Nu werden Albert en Emile het slachtoffer van zijn hernieuwde elan.
Voor de uitslagen en stand zie ook hier>>
Verslag ronde 15
Met wisselend gemoed, dit afhankelijk van de uitslag, zijn de verslagjes deze keer geschreven door betrokkenen. Wie goed leest, kan hier en daar op de achtergrond het tandengeknars horen.
Over de partij Erik – Patrick meldt Patrick:
Altijd spektakel, een partij tussen ons. Ook nu. Ik offerde een pion in de opening waardoor ik een aanval op kon opbouwen. Erik nam deze pion aan en na een aanval op zijn Dame won ik een tempo. Dit tempo bleek mij twee pionnen op te leveren.
De druk op Eriks stelling bleef, maar er was ook tegendruk. Omdat de stukken goed konden samenwerken, zat er zelfs een stikmat in, dit had Erik onderschat.
In tijdnood gaf ik mijn stelling uit handen. Met twee pionnen voor en nog één minuut op de klok tegen dertig minuten ging het alsnog fout.
Emile schrijft over zijn partij tegen Liedewij:
Liedewij speelt na een wat gedrukte opening goed en gedurfd. Dat leidt na enige verwikkelingen tot remise. ( En hierbij liet hij het, want Emile is een heer. In werkelijkheid ging het anders. Ze hadden elkaar elk een uur bedenktijd te veel gegeven, dus toen paps zijn dochter kwam ophalen, zaten ze nog midden in hun partij en Liedewij was gedwongen haar Dame in te leveren in ruil voor een Toren. Op dat moment bood Emile remise aan. J.R.).
Frank, met zwart, kroop tegen Jan door het oog van de naald.
Via zetverwisseling na 1.e4,Pf6 ontstond een hoofdvariant van de Leeuw. Wit begon toen uit de losse pols een wilde aanval met Lc4, Ph4, f4 en Pd5. Ik dacht dat dit goed zou uitpakken voor zwart maar net toen ik dacht op c4 een stuk te winnen, speelde Jan Lxf4 met allerlei dreigingen wanneer Zwart inderdaad die Loper op c4 zou pakken. Ik pakte dus maar niet en stond erg slecht maar hoopte in een eindspel met een kwaliteit minder nog wat remisekansen te krijgen. Het werd een eindspel met slechts een pion minder, maar in dit eindspel was ik in feite kansloos. Jan liet mij echter liefdevol met een remise-aanbod ontsnappen... Bedankt Jan. Ik zal het nooit vergeten. Frank.
Steffen verloor van Robbie. Dat ging zo.
Een rustige ontwikkeling in de Italiaanse opening ( volgens mij was het de Petrov, voorheen het Russich. J.R.) bracht de stukken in stelling, waarbij wit de Dame en een Toren op de 3de rij had en Zwart met een vork de Toren te pakken kreeg. Later bleek dat Wit beter de Dame had kunnen laten staan, daar Wit bij de dan ontstane koningsaanval een Dame terug zou hebben gekregen.Nu echter was de aanval van Zwart niet meer te houden, zeker niet na een penning van mijn Dame.
De partij tussen Paul en Joop riep de vraag op hoe oud je nog kunt zijn om iets te leren. Iets duidelijker geformuleerd: op welke leeftijd stopt dit vermogen? Het partijverloop gaf op deze vraag een somberstemmend antwoord.
Joop: oom Paul gaf zijn neefje Joop een lesje Siciliaanse opening. Ondanks alle waarschuwingen van Eric in het verleden speelde ik toch weer f6, terwijl Eric op afstand toekeek en zag dat dat dus niet goed was!
Voor de uitslagen en stand zie ook hier>>.
Jan R.
Over de partij Erik – Patrick meldt Patrick:
Altijd spektakel, een partij tussen ons. Ook nu. Ik offerde een pion in de opening waardoor ik een aanval op kon opbouwen. Erik nam deze pion aan en na een aanval op zijn Dame won ik een tempo. Dit tempo bleek mij twee pionnen op te leveren.
De druk op Eriks stelling bleef, maar er was ook tegendruk. Omdat de stukken goed konden samenwerken, zat er zelfs een stikmat in, dit had Erik onderschat.
In tijdnood gaf ik mijn stelling uit handen. Met twee pionnen voor en nog één minuut op de klok tegen dertig minuten ging het alsnog fout.
Emile schrijft over zijn partij tegen Liedewij:
Liedewij speelt na een wat gedrukte opening goed en gedurfd. Dat leidt na enige verwikkelingen tot remise. ( En hierbij liet hij het, want Emile is een heer. In werkelijkheid ging het anders. Ze hadden elkaar elk een uur bedenktijd te veel gegeven, dus toen paps zijn dochter kwam ophalen, zaten ze nog midden in hun partij en Liedewij was gedwongen haar Dame in te leveren in ruil voor een Toren. Op dat moment bood Emile remise aan. J.R.).
Frank, met zwart, kroop tegen Jan door het oog van de naald.
Via zetverwisseling na 1.e4,Pf6 ontstond een hoofdvariant van de Leeuw. Wit begon toen uit de losse pols een wilde aanval met Lc4, Ph4, f4 en Pd5. Ik dacht dat dit goed zou uitpakken voor zwart maar net toen ik dacht op c4 een stuk te winnen, speelde Jan Lxf4 met allerlei dreigingen wanneer Zwart inderdaad die Loper op c4 zou pakken. Ik pakte dus maar niet en stond erg slecht maar hoopte in een eindspel met een kwaliteit minder nog wat remisekansen te krijgen. Het werd een eindspel met slechts een pion minder, maar in dit eindspel was ik in feite kansloos. Jan liet mij echter liefdevol met een remise-aanbod ontsnappen... Bedankt Jan. Ik zal het nooit vergeten. Frank.
Steffen verloor van Robbie. Dat ging zo.
Een rustige ontwikkeling in de Italiaanse opening ( volgens mij was het de Petrov, voorheen het Russich. J.R.) bracht de stukken in stelling, waarbij wit de Dame en een Toren op de 3de rij had en Zwart met een vork de Toren te pakken kreeg. Later bleek dat Wit beter de Dame had kunnen laten staan, daar Wit bij de dan ontstane koningsaanval een Dame terug zou hebben gekregen.Nu echter was de aanval van Zwart niet meer te houden, zeker niet na een penning van mijn Dame.
De partij tussen Paul en Joop riep de vraag op hoe oud je nog kunt zijn om iets te leren. Iets duidelijker geformuleerd: op welke leeftijd stopt dit vermogen? Het partijverloop gaf op deze vraag een somberstemmend antwoord.
Joop: oom Paul gaf zijn neefje Joop een lesje Siciliaanse opening. Ondanks alle waarschuwingen van Eric in het verleden speelde ik toch weer f6, terwijl Eric op afstand toekeek en zag dat dat dus niet goed was!
Voor de uitslagen en stand zie ook hier>>.
Jan R.
14 ronde interne competitie
De eerste echte clubavond in De Bonte Os kunnen we met een gerust hart uiterst geslaagd noemen. Terwijl er zes mensen van ons tweede tegen 6 mensen van Pallas aan het schaken waren, werden er ook nog vier partijen voor de interne competitie gespeeld. En niemand zat op elkaar lip. Op de tafels waaraan gespeeld werd kon je behalve bord en klok ook je kop koffie kwijt, en dan nog hield je ruimte over voor je notatieboekje. Het was wel even wennen dat je er niet een stoel hoefde bij te halen om je kopje koffie op te zetten, maar voor zover ik dat heb kunnen waarnemen, heeft niemand dit als handicap van ons nieuwe onderkomen ervaren. Wat wel echt wennen is, is dat we nu zelf verantwoordelijk zijn voor wat we op een speelavond naar binnen werken. Of beter gezegd: niet aan het halen moet worden gewend, maar aan het betalen. Bijhouden wat je gedronken hebt, dat dan vermenigvuldigen met de prijs die er voor staat en dan de uitkomst van die vermenigvuldiging in euro’s ( of gedeelten daarvan) op het dekblad van de koelkast neerleggen. Dat lijkt het echte wennen te zijn waaraan nog niet iedereen gewend is.
Maar verder was het een mooie avond waarop het tweede met 4 – 2 Pallas versloeg en in de interne competitie enkele verrassende uitslagen vielen te noteren.
Uitslagen ronde 14
Chiel – Henk 0 – 1
Eric – Frank S 1 - 0
Robbie – Paul 0 – 1
Liedewij – Dylan 0 – 1
Henk was, na enige tijd afwezig te geweest vanwege kwakkelen met de gezondheid, weer in ons midden. Meneer Keizer, onze systeembeheerder, had hem aan Chiel gekoppeld die een zware dag achter de rug had. De vraag was hier dus vooral wie de beste conditie zou hebben. Dat bleek Henk te zijn. Voor Chiel stonden er te veel stukken op het bord en om het het geheel wat overzichtelijker te maken, begon hij stukken weg te geven. Henk profiteerde dankbaar van deze attenties en won.
Paul won van Robbie en dat deed hij fraai en op zijn Dellemans. Robbie dacht een vorkje te hebben met als resultaat stukwinst, maar Paul offerde creatief een Loper op h2 en haalde daarna een rijtje stukken van Robbie op.
Frank offerde tegen Eric een kwaliteit en dacht daarmee een gevaarlijke vrijpion te hebben gecreëerd. Dit bleek nogal tegen te vallen (voor Frank, niet voor Eric natuurlijk), waarop Eric een pion offerde en een echte vrijpion kreeg.
Liedewij moest tegen Dylan. Dylan is nu een jaar lid van onze club en zit op ongeveer 2/3 van stap 2. Zijn pech is dat hij, gelet op de leeftijd van de andere kinderen van onze jeugdafdeling, te oud is. Zijn pre is dat hij razend enthousiast is. Elke clubavond komt, weer of geen weer, op zijn fiets uit Ellecom en fietst na afloop weer terug. En hij is zeer leergierig. De komende maanden zal hij nog wel veel op zijn donder krijgen, maar na de vakantie, als hij met stap drie bezig is, zal de onderste helft van onze ranglijst een zware kluif aan hem krijgen. En hij begon goed. Door de snelheid en zelfverzekerdheid waarmee hij zijn zetten uitvoerde, bracht hij Liedewij behoorlijk in paniek. Die kwam dan ook al snel een stuk achter. Eenmaal van de eerste schrik bekomen, merkte ze dat snelheid en precisie niet hand in hand hoeven te gaan en kwam een stuk voor. Waarna Dylan weer en Liedewij weer en zo ging dat nog een tijdje door. De laatste die een stuk voor kwam, was Dylan, die dus won.
Jan R.
Maar verder was het een mooie avond waarop het tweede met 4 – 2 Pallas versloeg en in de interne competitie enkele verrassende uitslagen vielen te noteren.
Uitslagen ronde 14
Chiel – Henk 0 – 1
Eric – Frank S 1 - 0
Robbie – Paul 0 – 1
Liedewij – Dylan 0 – 1
Henk was, na enige tijd afwezig te geweest vanwege kwakkelen met de gezondheid, weer in ons midden. Meneer Keizer, onze systeembeheerder, had hem aan Chiel gekoppeld die een zware dag achter de rug had. De vraag was hier dus vooral wie de beste conditie zou hebben. Dat bleek Henk te zijn. Voor Chiel stonden er te veel stukken op het bord en om het het geheel wat overzichtelijker te maken, begon hij stukken weg te geven. Henk profiteerde dankbaar van deze attenties en won.
Paul won van Robbie en dat deed hij fraai en op zijn Dellemans. Robbie dacht een vorkje te hebben met als resultaat stukwinst, maar Paul offerde creatief een Loper op h2 en haalde daarna een rijtje stukken van Robbie op.
Frank offerde tegen Eric een kwaliteit en dacht daarmee een gevaarlijke vrijpion te hebben gecreëerd. Dit bleek nogal tegen te vallen (voor Frank, niet voor Eric natuurlijk), waarop Eric een pion offerde en een echte vrijpion kreeg.
Liedewij moest tegen Dylan. Dylan is nu een jaar lid van onze club en zit op ongeveer 2/3 van stap 2. Zijn pech is dat hij, gelet op de leeftijd van de andere kinderen van onze jeugdafdeling, te oud is. Zijn pre is dat hij razend enthousiast is. Elke clubavond komt, weer of geen weer, op zijn fiets uit Ellecom en fietst na afloop weer terug. En hij is zeer leergierig. De komende maanden zal hij nog wel veel op zijn donder krijgen, maar na de vakantie, als hij met stap drie bezig is, zal de onderste helft van onze ranglijst een zware kluif aan hem krijgen. En hij begon goed. Door de snelheid en zelfverzekerdheid waarmee hij zijn zetten uitvoerde, bracht hij Liedewij behoorlijk in paniek. Die kwam dan ook al snel een stuk achter. Eenmaal van de eerste schrik bekomen, merkte ze dat snelheid en precisie niet hand in hand hoeven te gaan en kwam een stuk voor. Waarna Dylan weer en Liedewij weer en zo ging dat nog een tijdje door. De laatste die een stuk voor kwam, was Dylan, die dus won.
Jan R.
Interne competitie, ronde 13
Voor het verslag maak ik gebruik van de aantekeningen van de witspelers. Curieus is het verslag dat Liedewij maakte. Het bestaat hoofdzakelijk uit tekening. We zien een schaakbord met daarop een omgevallen Koning. Onder het bord ligt een stuurs kijkende dame. Daarbij staat als tekst:”Albert deed de ene domme zet na de andere. Hij verloor daardoor ook.” Onder deze tekst staat een streep. Onder deze streep de tekst: “het was totale Bagger. Ik verloor!” Deze constatering wordt bekrachtigd met een illustratieve illustratie. Albert lijkt dus toch gewonnen te hebben. In het volgende clubblad zullen we dit verslag integraal overnemen.
Bij Steffen – Jan kwam een Caro – Kann op het bord (een variatie op de Larsen/Botwinninkvariant). Al snel werden er wat pionnen en paarden afgeruild. Nog voor de tiende zet ontbrandt de strijd.
Door de Dame op b3 achter de Loper op c4 te zetten, heeft Wit een dubbele aanval op f7 en valt ook nog eens de pion op b7 aan. Jan speelt e6 om Lc4 x f7+ te voorkomen. Hierop slaat de witte Dame op b7 en ruimt in enkele zetten de pionnen op de zwarte damevleugel op. Zwart zit intussen ook niet stil en slaat met zijn Toren de pion op b2.
Zwart pielt wat met zijn witte loper tot ie op d3 staat, wit rukt met zijn c-pion op naar c6 en denkt de overwinning op zak te hebben.
Maar dan komt zwart met briljante Tb2 – e2+. De witte koning moet naar f1, waarna zwart het prettige aftrekschaak Te2 – a2 heeft, waarna de witte dame valt.
Wit probeert nog met zijn c-pion te promoveren, maar met een Paard tegen een Dame wordt het eindspel geen feest. Als in het geweld pion c7 ten onder gaat, geeft wit op.
Jan R.
12e ronde interne competitie
Eric ontsnapte tegen Joop (in het komende clubblad kun je zien hoe Joop boven zichzelf uitsteeg. De andere resultaten kunnen op zijn minst verrassend worden genoemd. Emile versloeg Albert, Steffen won van Chiel, Jan van Robbie. Paul was oneven.
Op de inmiddels bekende plek van onze site staat de stand van het eind van het jaar (en dat is ze nu nog).
Jan R.
Joop – Eric 0 - 1
Jan – Robbie 1 - 0
Chiel – Steffen 0 - 1
Albert – Emile 0 – 1
Op de inmiddels bekende plek van onze site staat de stand van het eind van het jaar (en dat is ze nu nog).
Jan R.
Abonneren op:
Posts (Atom)