Met wisselend gemoed, dit afhankelijk van de uitslag, zijn de verslagjes deze keer geschreven door betrokkenen. Wie goed leest, kan hier en daar op de achtergrond het tandengeknars horen.
Over de partij Erik – Patrick meldt Patrick:
Altijd spektakel, een partij tussen ons. Ook nu. Ik offerde een pion in de opening waardoor ik een aanval op kon opbouwen. Erik nam deze pion aan en na een aanval op zijn Dame won ik een tempo. Dit tempo bleek mij twee pionnen op te leveren.
De druk op Eriks stelling bleef, maar er was ook tegendruk. Omdat de stukken goed konden samenwerken, zat er zelfs een stikmat in, dit had Erik onderschat.
In tijdnood gaf ik mijn stelling uit handen. Met twee pionnen voor en nog één minuut op de klok tegen dertig minuten ging het alsnog fout.
Emile schrijft over zijn partij tegen Liedewij:
Liedewij speelt na een wat gedrukte opening goed en gedurfd. Dat leidt na enige verwikkelingen tot remise. ( En hierbij liet hij het, want Emile is een heer. In werkelijkheid ging het anders. Ze hadden elkaar elk een uur bedenktijd te veel gegeven, dus toen paps zijn dochter kwam ophalen, zaten ze nog midden in hun partij en Liedewij was gedwongen haar Dame in te leveren in ruil voor een Toren. Op dat moment bood Emile remise aan. J.R.).
Frank, met zwart, kroop tegen Jan door het oog van de naald.
Via zetverwisseling na 1.e4,Pf6 ontstond een hoofdvariant van de Leeuw. Wit begon toen uit de losse pols een wilde aanval met Lc4, Ph4, f4 en Pd5. Ik dacht dat dit goed zou uitpakken voor zwart maar net toen ik dacht op c4 een stuk te winnen, speelde Jan Lxf4 met allerlei dreigingen wanneer Zwart inderdaad die Loper op c4 zou pakken. Ik pakte dus maar niet en stond erg slecht maar hoopte in een eindspel met een kwaliteit minder nog wat remisekansen te krijgen. Het werd een eindspel met slechts een pion minder, maar in dit eindspel was ik in feite kansloos. Jan liet mij echter liefdevol met een remise-aanbod ontsnappen... Bedankt Jan. Ik zal het nooit vergeten. Frank.
Steffen verloor van Robbie. Dat ging zo.
Een rustige ontwikkeling in de Italiaanse opening ( volgens mij was het de Petrov, voorheen het Russich. J.R.) bracht de stukken in stelling, waarbij wit de Dame en een Toren op de 3de rij had en Zwart met een vork de Toren te pakken kreeg. Later bleek dat Wit beter de Dame had kunnen laten staan, daar Wit bij de dan ontstane koningsaanval een Dame terug zou hebben gekregen.Nu echter was de aanval van Zwart niet meer te houden, zeker niet na een penning van mijn Dame.
De partij tussen Paul en Joop riep de vraag op hoe oud je nog kunt zijn om iets te leren. Iets duidelijker geformuleerd: op welke leeftijd stopt dit vermogen? Het partijverloop gaf op deze vraag een somberstemmend antwoord.
Joop: oom Paul gaf zijn neefje Joop een lesje Siciliaanse opening. Ondanks alle waarschuwingen van Eric in het verleden speelde ik toch weer f6, terwijl Eric op afstand toekeek en zag dat dat dus niet goed was!
Voor de uitslagen en stand zie ook hier>>.
Jan R.
stolberglaan
