Het eerste halfje van Jacob

Het heeft even geduurd. Soms was hij er al dichtbij. Vanuit de opening bouwde hij degelijke stellingen op, bereikte een evenwichtig middenspel, maar overzag dan in het eindspel een kleinigheid waardoor hij toch weer aan het kortste eind trok. Eén keer leek hij zelfs op winst af te gaan, maar  toen zag hij een dubbele aanval over het hoofd. Ondanks al die nederlagen en teleurstellinkjes bleef hij trouw komen - werd  zelfs lid- en begon weer met goede moed aan een nieuwe partij. Maar zie. Afgelopen maandag werden zijn incasseringsvermogen en zijn optimisme beloond. In een spannende partij tegen Emile wist Jacob zich knap te verdedigen en bleef hij tot op het laatst scherp en bij de les. Emile bood remise aan, Jacob nam dit aanbod gretig aan: het eerste halfje was binnen.

Gefeliciteerd, Jacob. En nu op naar het eerste volle punt.

Finale finales

Ja, dat was een mooie avond, de avond van de 28^ste mei 2018, een avond zoals je die maar zelden meemaakt. Op het spel stond de beslissende match om het clubkampioenschap tussen het aanstormende talent Fred Rienstra en Tony Hogerhorst, 
de beul van de Ooipoort. 

Hogerhorst had weliswaar na twee bloedstollende partijen een voorsprong van 1½ - ½ genomen, maar gezien het tegenspel van Rienstra mocht ervan worden uitgegaan dat hij in staat moest zijn in deze derde partij de stand weer gelijk te trekken.

Behalve om het clubkampioenschap werd er ook nog gespeeld om het winnen van het Zomertoernooi. Daarin ging Robbie Gerhardus aan de leiding met één punt voorsprong op Patrick van Waardenburg en omdat deze twee oude rotten, die in het verleden al vele malen in alle schaakdisciplines kampioen waren geworden, elkaar in de slotronde zouden treffen, werd door de liefhebbers ook naar dit treffen vol verwachting uitgekeken. Het was dan ook geen verrassing dat het schaakminnend publiek van heinde en ver was toegestroomd om bij deze avond aanwezig te zijn. 

De schaakzaal was al gauw vol, maar met vooruitziende blik had de organisatie op het terras en de parkeerplaats schermen opgesteld waarop zowel de partijen als het deskundig commentaar daarop van toevallige DSG’ers die niet aan zet waren, zeer goed te volgen waren. Hinderlijk, want afleidend, was soms de aanwezigheid van de uitgebreide cameraploeg van Omroep Gelderland, waarbij de interviewster er niet voor terugdeinsde tijdens de partijen vragen te stellen als: “Wat ging er door u heen toen u uw paard kwijtraakte?” “Ik raakte mijn Paard niet kwijt, ik ruilde het tegen de Loper van mijn tegenstander.” “ Jaja, maar was u dan niet aan dat paard gehecht dan?” 

Ook haar zomerkleding leidde af.  Maar verder geen kwaad woord over deze mensen

die op voortreffelijk wijze hun vak uitoefenden en de partijen, maar ook de hebbelijkheden van onze leden, zeer levendig en met een goed gevoel voor sprekende details, in beeld wisten te brengen met een spanning en dynamiek die niet voor een rechtstreeks verslag van de Elfstedentocht hoefde onder te doen.

Intussen, en sneller dan verwacht, leek de partij tussen Hogerhorst met wit en Rienstra met zwart tot een ontknoping te komen. We houden het er voorlopig op dat de spanningen, al dat publiek, die camera’s ons aanstormend talent parten hebben gespeeld, want op zijn derde en vierde zet ging hij al de fout in en na nog een paar doelloze Loperzetten was zijn stelling al duidelijk minder. De beul van de Ooipoort bereidde intussen een  dodelijke aanval voor en na 18 zetten had hij een Loper, Paard en een Dame op f7 gericht, terwijl Fred nog niet gerokeerd had en alleen zijn Koning had om dit veld te verdedigen. Dit kon niet goed aflopen voor Zwart en dat deed het ook niet. Een paar zetten later was de kampioen van het seizoen 2017/2018 bekend: Tony Hogerhorst . Hier zij hij geprezen en gefeliciteerd, op de eerste maandagavond van september zal de officiële huldiging plaatsvinden.

Wie er niet bij was en de drie partijen die nodig waren om de strijd te beslechten wil naspelen, kan op You Tube kijken of ie ze vinden kan. Lukt dat niet, dan staan ze ook, met commentaar van Fred, in de database van dit seizoen.

Veel publiek keerde nu, deels teleurgesteld door de snelle afloop, deels geïmponeerd door Tony’s krachtige en meedogenloze speelstijl,  huiswaarts. Wie bleef had het gelijk aan zijn zijde, want bij het Zomertoernooi was de partij tussen van Waardenburg en Gerhardus in de eindfase terechtgekomen. Beiden beschikten, behalve over een Koning, over een Dame en een handvol pionnen. Hoewel de stelling zeer overzichtelijk was, was hij toch ook behoorlijk gecompliceerd. Voor de overgebleven kenners was de hamvraag wie er al schaak gevend de meeste pionnen kon veroveren en de daarop volgende vraag was of dat dan voldoende voor de winst zou zijn. Zij kwamen daar niet uit en de beide kemphanen ook niet. Aanvankelijk leek het of Gerhardus de beste kansen had, maar al gauw kantelde dit inzicht toen van Waardenburg middels een paar sluw gegeven schaakjes een paar pionnen buitmaakte. De vraag werd toen of Gerhardus zich nog dankzij eeuwig schaak zou kunnen redden. Daartoe moest hij er wel eerst in slagen om zijn Koning  buiten bereik van de vijandelijke Dame te krijgen. Toen hem dat eenmaal gelukt was, - maar hoe subtiel moest hij daartoe te werk gaan; of de Koning na een schaakje naar b7 of b6 ging kon niet alleen tempo- maar ook partijverlies betekenen -, was het zijn beurt om de Koning van Patrick te bestoken. Omdat ook hij niet meer te bieden dan dat, werd tot remise besloten. 

En zo werd Robbie Gerhardus de winnaar van het Zomertoernooi 2018. Ook hij zij geprezen en gefeliciteerd en ook hem wacht begin september huldiging.

Talrijk waren de aanwezigen die nog tot in de kleine uurtjes bleven napraten en stellingen die ze in de loop van de avond gezien hadden, gingen analyseren. En iedereen was het er over eens dat deze avond prachtige propaganda voor de schaaksport was geweest. Wel waren er een paar die het jammer vonden dat de interviewster van Omroep Gelderland al zo snel naar huis moest omdat ze maar tot twaalf uur oppas had.

Fred periodekampioen

Deze eerste periode van het seizoen 2017/2018 was wel een opmerkelijke periode. Zo vielen er tal van opmerkelijke uitslagen te noteren. Ik herinner mij Erik die van Paul wint, Steffen die remise speelt tegen Robbie, natuurlijk de winstpartij van Albert tegen Tony. Daarnaast viel op dat ieder van de leden van het trio waaruit normaliter de kampioenen voortkomen eigen redenen had om niet elke clubavond aanwezig te zijn.

En zoals dat gaat als de katten van huis zijn: de muizen vierden feest; een blik op de ranglijst spreekt boekdelen. Op de vijfde plaats vinden we Robbie, op de vierde Tony, maar op de derde prijkt Henk, op de tweede Paul en hoog boven ons allen uit torent Fred.  Van de elf partijen die hij speelde gingen die tegen Tony en Jan verloren, eindigden die tegen Paul en Robbie in remise en de resterende zeven won hij. Aldus werd hij met een score van 188,8 punten en een percentage  van 73%  afgetekend kampioen van deze eerste periode. Kennelijk begint al dat gesnuffel op You Tube zijn vruchten af te werpen. Ga zo door meneertje en van harte gefeliciteerd.
Jan.

Hij kwam, hij zag, hij overwon

Tony: midwinterkampioen

De eerste cyclus van de strijd om het clubkampioenschap zit er op. Een paar dingen springen daarbij in het oog. Allereerst is daar het aantal keren dat er iemand oneven is geweest: bij negen van de dertien rondes was dat het geval. Dit aantal ligt duidelijk boven wat je op basis van de kansberekening mag verwachten en dit wijst onmiskenbaar op een misstand. Ik roep alle leden dan ook op om in de tweede cyclus beduidend meer even te zijn.

Daarnaast vallen de bescheiden klasseringen van Emile, Albert en Erik V op. Kom op, heren.

Eén overwinning in zo’n hele cyclus!! Dat moeten jullie toch beter kunnen? Aan de studie!  Aan de fitness! Aan de yoga! En verpulver de komende cyclus die hele middenmoot!

Opvallend vind ik ook de plaatsen van Robbie en Patrick. Na een traag begin lijken zij nu op stoom geraakt en rukten op naar een derde en vierde plaats.

Daarboven, op plaats twee, staat Henk en ook dat is iets wat niet iedereen verwacht had. Maar hij speelt zeer gedegen en blijkt een moeilijk te nemen horde te zijn. Dat hij van ons allen het vaakst remise speelt, is geen toeval.

En dan moet er ook nog iemand eerste zijn. Die iemand kwam begin september een kijkje  nemen tijdens de simultaan, vond het wel tof bij ons en werd lid. Daarna kwam hij alle maandagen. Tegen de tijd dat de vraag of hij nu Ronnie of Tony heette ten gunste van de tweede variant was beslist, had hij de halve club al verslagen en stond huizenhoog bovenaan.

Daarna kwamen er nog diverse partijen waarin hij op zijn eerste nederlaag leek af te stevenen, maar steeds was het geluk met hem. Maar omdat bij het schaken geluk niet iets is wat je toevalt, maar iets dat je afdwingt, was zijn aanhoudende zegereeks zijn eigen verdienste. Alleen Robbie wist hem een punt afhandig te maken.

Ooit, in het jaar 2000, kwam er ook zo’n lid bij ons langs. Hans de Nijs was de naam. Die werd in het jaar van aanmelding meteen clubkampioen, waarna hij verhuisde en verdween.

We hopen dus dat jij dat niet doet (verhuizen, verdwijnen).  En natuurlijk hopen we ook dat je geen kampioen wordt. Maar zoals de zaken er nu voorstaan zou het niet onterecht zijn als je het wel werd. Gefeliciteerd en leuk dat je er bij bent gekomen.

ROBBIE KAMPIOEN 2014-2015

De eerste periode had Robbie al royaal gewonnen. De vraag was of hem dit de tweede periode ook lukken. Weliswaar had hij in die eerste periode van EricL gewonnen, maar daar staat dan weer tegenover dat hij verloren had van Chiel, waarvan dit jaar veel clubleden die geen kampioensaspiraties hadden wel wonnen. Wat Chiel dus lukte zouden anderen ook moeten kunnen. Maar dat viel tegen. Alleen tegen EricL kwam hij dit keer niet verder dan remise, de rest werd met dat frisse no-nonsense spel van hem opgerold. En zo eindigde hij ten tweede male, maar nu ongeslagen, als eerste. 

Geen nacompetitie derhalve, maar een heuse kampioen: Robbie. 

Jaja, a star is born.

Gefeliciteerd, meneer.